جزئیات وبلاگ

به افراد نیازمند کمک کنید

  • Home / مقالات / نکات کلیدی در…

نکات کلیدی در مورد قصه گویی

آموزش قصه گویی شاید به نظر آسان باشد ولی نیازمند نکاتی است بدون آن شخص به قصه گو تبدیل نمی شود و نمی تواند حتی در این زمینه موفق شود.
ده پنجره برای قصه گفتن:
۱ در حضور کودکان باور داشته باشید که بهترین قصه گویی جهان هستید.
و ظلم است که در حضور کودکان فکر کنید که این چنین نیستید. زیرا کودکان شما را انتخاب کردند تا به احترام خودتان آنجا حضور دارند و در نتیجه سعی کنید با تمام سعی و توان یک قصه خوب ارائه دهید.
۲ بخوانید، بخوانید، بخوانید
تا می توانید کتاب بخوانید بدن در آن خواندن کتاب باشید زیرا می توانید با بسته های ارتباط بگیرید و بعضی ها خیر.
قصه ها را کشف و پیدا کنید به دنبال قصه خودتان باشید غصه که آن را دوست و قبول دارید.
۳ با حرکت بدن صحبت کنید
حرکت و مفهوم آن تاثیر گذار است سعی کنید با چشمانت سخن بگویید. هرگز هرگز هرگز با انگشت اشاره با کودکان صحبت نکنید. همیشه سعی کنید به بهانه های مختلف کف دست خود را به آنها نشان دهید که ببینن هیچ دسیسه پنهانی ندارید.
با انگشت اشاره و انگشت اتهام به کودکان اشاره نکنید ممکن است برای لحظه جا بخورد.
کودکان روا دارند و حتی ممکن است در این باره چیزی به ما نگویند.
آرام دست ها را به هم مالیدن نشانه دسیسه است. تند تند دست ها را به هم مالیدن و بعد دست زدن به این معنی است که برای شادی آماده شوید.
۴ از قصه لذت ببرید
خودتان قصه را دوست داشته باشید و با لذت قصه را تعریف کنید. با لذت خواندن تاثیر خودش را نیز می گذارد بچه ها نیز از ان لذت می برند.
۵ با زبان ساده صحبت کنید
مثل قصه گفتن تان برای فرزندان خود، با حرکت و ادا قصه را بیان کنید.
مهم است:
• چه کسی آن را می گوید.
• چرا دارد می گوید.
• برای چه کسانی گفته می شود.
چه کسی آن را میگوید: شما زبان شناس هستید، آموزش زبان میخواهید دهید، تحلیلگر اجتماعی سیاسی هستید، معلم هستید و یا قصه گو.
قصه گو تمام تلاش خود را می‌کند که شیرینی قصه را با حرف بیان به کودکان برساند جستجو می کند کش می کند از چه تکنیک های زیبایی می تواند بهتر ادا کردن قصه کمک کند به بچه ها برساند.
کسی که زبان شناس است می خواهد ظرافت های زبانی آن قصه را به کند
تحلیلگر سیاسی اجتماعی می خواهد از دل قصه تحریرهای اجتماعی برای کودکان بیرون بیاورد.
معلم می خواهد درسش را به بچه‌ها بدهد و پیش برود.
این سوال ها را از خود بپرسید شما که هستید و مخاطبین شما هستند و بعد قصه بگویید و اینکه چرا این قصه می گویید و آن را انتخاب کردید.
۶ تعریف نکنید نشان دهید
بعضی از افراد لحن را با تغییر صدا یکی می‌دانند در صورتی که اینطور نیست. لحن تغییر صدا نیست.
لحن پیدا کردن چیزهایی است که قصه را نشان دهد. پیدا کردن رگ های روانی جسمی و یا عاطفی شخصیت است. لحن یعنی پیدا کردن موقعیت روانی و به نمایش گذاشتن آن.
۷ کلمات را مزه کنید.
تند تند سخن نگویید، بگذارید کودکان زیبایی کلمات را درک کنند و در وجودشان بنشیند.
۸ از مسخره شدن نترسید.
به این فکر کنید که دارید تحولی در زیست کودکان ایجاد میکنید، این ممکن است ست برای همه قابل درک نباشد و آن را نپسندند.
همین باشد که بدانید چه کار بزرگ و ارزشمندی را دارید انجام می دهید.
به هدف تان فکر کنید، به اینکه کجا قرار گرفته اید، چقدر کارتان باعث ایجاد آرامش درون کودکان شده و از مسخره شدن نترسید.
۹ اگر قصه ای را دوست ندارید آن را تعریف نکنید
۱۰ رویا ببافید
قصه ها را مستقیم تعریف نکنید
قصه ها ممکن است درونش آن خشونت و تبعیضات باشد که مناسب قصه گفتن نیست ولی این مهارت را داشته باشید که بتوانید از بار خشن قصه ها کم کنید.
این مورد در قصه های قدیمی بیشتر به چشم می خورد. آن قصه بنا جامعه ی دیگری روایت شده که متناسب با آن جامعه بوده.
قصه هایی مثل دختر نارنج و ترنج قصه های معروف دیگری که وجود دارند.
قصه هایی که در آن تبعیضات قومیتی و نژادی جنسیتی و … می‌باشد. این وظیفه قصه گوست ست که در تعریف قصه و نحوه چینش جملات نشان دهد که از شکل و بافتش خارجی نشود قصه بازگو شده و مناسبی را برای کودکان روایت کنند.

 

Leave a Reply

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *