جزئیات وبلاگ

قصه گویی را به طور کامل در قسمت اول توضیح دادیم این که به چه قصه می گویند. در داستان خوابت نمی برد خرس کوچولو چند نکنه داشت که به آن می پردازیم.

خوابت نمی بره خرس کوچولو؟ ، در اینجا نمی گوید بخواب دیگر.
سوال می کند از خرس کوچولو که چرا نمیخوابی؟ خوابت نمی بره؟ خرس کوچولو جواب میدهد می ترسم. در جواب نمی گوید نترس، تارکی که ترس ندارد و چیز ترسناکی توی اتاقت نیست یا الان چیز ترسناکی می بینی؟

در ادامه می گوید چرا می ترسی و داستان را جلو می برد.

این گمشده انسان امروز است. طبیعتا اخلاق ، رفتار و توصیه های اخلاقی همه و همه در دل قصه نهفته است. قصه به ذات قصه بودنش ارزشمند است، چرا؟ چون می خواهیم برای کوکان از زبان قصه با آنان سخن بگوییم.

همین که کودک می بیند که دو شخصیت در این غالب حضور دارند، حرف می زنند، شادی می کنند، عصبانی می شوند و … این همان چیزی است که کودکان نیاز دارند و برای آنها کافی است.

هیچ قصه ای یک شخصیتی وجود ندارد مگر اینکه روایتی از شخصی دیگر را به تصویر می کشد و یا در ذهن خود می پروراند.

قصه ها را معمولا انسان های شریف می نویسند که به تمام ریز جزئیات اخلاقی و رفتاری توجه دارند.

پس گام اول قصه بیان امال و آرزوهای بشر است. ممکن است آمال و آرزوهای افرادی که دورورمان می شناسیم متفاوت باشد ولی گمشده عصر امروز گفتگو است.
ما گفتگو نمی کنیم که جنگ صورت می گیرد.

ما گفتگو نمی کنیم که اختلافات و دشمنی صورت می گیرید.

ما گفتگو نمی کنیم که جدایی ها و بی عدالتی ها شکل می گیرد.

اگر دو طرف مقابل گفتگویی بی قضاوت داشتند و شمشیر از رو برای هم نمی بستند گفتگو شکل می گرفت.

اگر سربازهای دشمن که مقابل هم هستند را به گونه ای کشانده و با هم حرف می زدند، ای بسا که مخالفت ها کنار می رفت و به صلح و آرامش می رسیدند. و این همان چیزی است که قصه به ما هدیه می دهد.

شخصی که قصه می خواند و در بستر آن زندگی می کند اساسا صلح را در وجودش دارد. هدفی که قصه ها را به وجود آورد پرورش صلح و آرامش و هدیه ان به تمام دنیا بود.

تفاوت قصه و داستان

در داستان در مورد آدم ها می نویسند و در قصه در مورد آرزوها. نکته ای که وجود دارد این است که قصه ها نوشته نشده اند آنها گفته و نقل شدند و زبان به زبان و از فرهنگی به فرهنگ دیگر راه یافتند.

داستان ها را برای سرگرمی می نویسند و قصه ها را برای یادگیری زندگی و درونی های انسان.

کتاب های قصه ای که اغلب امروزه مشاهده می کنیم، گفته های نوشته شده ای است که در طول زمان دستخوش تغییراتی همراه با جامعه بوده تا به شکلی که امروز میبینیم به دست ما رسیده اند.

قصه گو ها درخت روایت هستی را دائما تناور و تناورتر می کنند.

در جنگ جهانی اول هنگام حمله ناپلئون در حال نابودی شهر بود، برادران گریم این را وظیفه خود دانستند که قبل از نابودی تمام فراد بتوانند قصه هایی که از چوپانان و روستاییان نقل شده بود جمع آوری کنند.

و قصه های قدیمی که از مردم کهنسال آلمان که از گذشته گان خود آن داستان ها را شنیده و سینه به سینه به آنها رسیده و نقل می شد.

قصه هایی نظیر سیندرلا، شنل قرمزی و دیگر قصه های پریان از برادران گریم به ما رسیده است.

این اهمیت قصه، فرهنگ و آموزشی که درون خود دارد را بازتاب می کند به طوری که هر قصه نمایان گر فرهنگ و نوع نگرش ان ملت نیز بوده است.

قصه گوی معرفی بود به نام ازوپ، ازوپ در یونان باستان به عنوان برده ای شناخته می شد که قصه و مثل هایش تا به امروز در تمام نقاط جهان گسترش یافت و نمونه بارزی از یک قصه گویی افسانه ای است.

قصه هایش آموزش اخلاق و رفتار بود در قالب داستان های حیوانات که جنبه های انسانی را در بر می گرفت. امروزه این افسانه ها برای یاد دهی زندگی و رفتار صحیح برای کودکان نقل می شود.

افسانه ها و قصه های ازوب به سیصد و چهار عدد می رسد که منشا بی شماری از مثل ها یی است که از او به ما رسیده.