جزئیات وبلاگ

به افراد نیازمند کمک کنید

  • Home / مقالات / آموزش را چگونه…

آموزش را چگونه شروع کنیم؟

خوب است که هر سال یک موضوع و یا چند کار جدید فرزندانتان یاد بگیریم اگر کودکی در سه سالگی یاد گرفته رختخوابش را منظم و مرتب کند در ۴ سالگی می تواند سطل زباله را خالی کند و در ۵ سالگی چیدن و مرتب کردن را آموزش ببیند.

راهکار و دستورالعمل های مشابه را امتحان کنید. چند رفتار را به کودکتان یاد دهید و زمانی که توانست در آنها استاد شود آموزش دیگری را شروع کنید.

در نظر داشته باشید که همان ابتدای کار آموزشی ندهید که از پس آن نتواند براید. سعی کنید تا آنجا که ممکن است خودش کارهای خودش انجام دهد این کار علاوه بر بالا بردن اعتماد به نفس، به حس استقلال کودک نیز کمک می کند.

یک جدول سطح بندی و آموزش تهیه کنید و براساس سن و پیشرفت در آموزش و جلو بروید. دیگری که باید والدین حائز اهمیت بدانند این است که انتظارات خود را بر اساس توانایی ها و سن کودک خود در نظر بگیرند و از او کار های متناسب با سن بخواهید.

اگر فراتر از آن رود کودک دچار افسردگی و احساس بی مصرف بودن می کند و بعدها هم اگر کار را به درستی و بهترین شکل انجام داد این حس که نمی تواند کاری را کامل به اتمام برساند و یا حس ضعیف بودن همواره با او خواهد بود.

از اینکه وقتی کودکتان به نوجوانی برسد تا ببینید چقدر تحصیل می شود تعجب می کنید این نتیجه همان تلاش هایی است که در آموزش داشته.

موارد کلی آموزش از کودکی تا نوجوانی

مواردی که از کودک 3 ساله انتظار می‌رود بلد باشد:

• برقرار کردن تماس چشمی
• شستن دست ها قبل و بعد از غذا خوردن
• سلام کردن
• آرام نشستن و غذا خوردن سر میز
• استفاده از قاشق در هنگام غذا خوردن
• استفاده از کلماتی مانند متشکرم و لطفاً

انتظاراتی که کودک ده سال می رود:

• توانایی صحبت کردن با بزرگسالان.
• صحیح نشستن بر سر میز و رعایت کردن آداب غذا خوردن
• مسئولیت مرتب و تمیز نگه داشتن اتاقش را بپذیرد
• در هنگام صحبت با تلفن طرز مناسب و آرام پاسخ دهد و بتوانند بازخورد پیام را نیز بدهد.
• وقت شناس باشد.

اصطلاح هیچ کجا خانه آدم نمی شود
گاها دیده ایم که برخی از خانواده ها در بیرون از خانه بهترین رفتار در خور و شایسته را دارند ولی زمانی که در خانه هستند این موضوع برای آنها صدق نمی کند.
رفتارهای متظاهرانه و زیبا در خارج از منزل شاید به همین منوال پیش برود ولی روزی دیگر از این تظاهر کردن خسته میشه و انجام دادنش برای شما سخت و دشوار می شود.
الیزا فارا در کتاب دوست بانوان جوان می نویسد : « آیا هر روز کمی بهتر زندگی کردن و کمتر مقابل دیگران تظاهر کردن بهتر و صادقانه نیست.»

از آنجا که رفتارهای دوگانه و متظاهر آن ممکن است ولی بقیه خوب جلوه دهد ولی به چه قیمتی؟!.
یکی از اهداف والدین آموزش نکات صحیح است و نه آموزشی دوگانه به فرزندان. این آموزش ها تبدیل به رفتار می شود و در نهایت تبدیل به عادت.
رفتارهای راحت در خانه و متضاد آن در خارج از منزل مثل جویدن غذا با دهان بسته خارج از منزل با دهان باز در خانه.
دانستن قواعد رفتاری متفاوت باعث سردرگمی و عملی نشدن آنها می شود. والدین برای جلوگیری از بروز چنین رفتارهایی می‌توانند آموزه هایی را که شایسته آن است را نشان دهد تا بتوانند با ترغیب و کمک خانه، را به مکانی دلپسند برای زندگی تبدیل کنند.

موارد پیشنهادی در این زمینه:
• به کار بردن اعضای خانواده از کلمات صبح بخیر و شب بخیر به یکدیگر.
• احترام به حریم شخصی دیگر افراد خانواده و همچنین پدر و مادر.
• در زدن قبل از ورود به اتاق
• هنگام نشستن سر سفره غذا آداب صحیح آن را رعایت کنند
• هنگام قرض گرفتن شی یا وسیله ای همانطور که آن را تحویل گرفته اند در وضعیت مطلوب به صاحبشان بازگردانند که این امر با اجازه صاحب آن وسیله قرض داده می شود.
• تا آنجا که می توانند وقتشان را با اعضای خانواده صرف کنند و در اتاق شان یک جا مشغول نشیند.
• با صدای آرام در خانه با یکدیگر سخن بگویند.
• در همه حال به توان مراقب خود و دیگر اعضای خانواده باشند.
• در هنگام خداحافظی با مهربانی و انتخاب بهترین شکل طرف مقابل را بدرقه کنند.

به عنوان تمرین
سریال یکی از کارها را تهیه کنید و آنها را بر روی تابلو و یا در یخچال بچسبانیم وقتی فرزندتان به خوبی از پس کاری بر آمد که به آن محول کرده اید آن را تشویق کنید یا ستاره ای در کنار جدول بچسبانید.

 

1 Comments

Leave a Reply

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *